Dag 6

Hamm am Rhein - Neckargemünd (72 km)

Vanochtend mocht ik wakker worden op een idyllisch mooie plek. Nadat ik die even aan Merle had laten zien via FaceTime, heb ik de mondharmonica, een erfstuk van mijn overgrootopa, er maar eens bij gepakt. Zonder een noot te kunnen spelen gaf het me een fijn gevoel dat op die plek te kunnen doen. Daarna naar wat beter muzikaal talent geluisterd en op dat strand alle emoties en gedachten die in me opkwamen laten passeren. Fijne ochtend was het.

Uiteindelijk door al die goeie muziek wat later dan gepland de tent ingepakt en de fiets weer gereed voor de tocht. Het eerste stuk fietsen levert dezelfde fijne paadjes op als hoe het gister eindigde. Langs de Rijn over voornamelijk onverharde fietspaden en aan de andere kant naast me uitgestrekte wei landschappen.

Toen ik na 15 kilometer Worms binnenkwam was het plan om een snelle boodschap te doen. In de supermarkt bedoel ik inderdaad. De enorme zaterdag drukte en armoedig aandoende wijken hielden me echter tegen, dan nog maar een stukje door fietsen richting Mannheim.

De navigatie stuurde me halverwege Worms en Mannheim weer de Rijn over, via een immens lange brug grotendeels gebouwd van steen. Deze brug kon ik alleen over komen door mijn fiets door een trappenhuis omhoog te tillen, via het middenstuk de Rijn over te fietsen en m’n fiets via een ander trappenhuis weer te laten zakken. Best pittig met zo’n bepakte fiets, de beenspieren moesten er in ieder geval even van bij komen.

Met 37 kilometer op de teller deed ik Mannheim aan. Entschuldigung aan alle Mannheimers, maar een zeecontainer heeft nog meer uitstraling. Geen kleur, veel beton en nul charme. Spijtig, aangezien dit de stad is vanwaar de Rijn en ik weer ieder ons eigen pad gaan volgen, zij zuidwest en ik zuidoost.

Gelukkig heb ik alweer een nieuwe compagnon gevonden, de Neckar is het die ik nu mag volgen en oh wat is het mooi. De Neckar is wat smaller en gemoedelijker, met meer gelegenheden voor mensen om aan het water gezellig samen te zijn.

Zo bleek ook bij het hoogtepunt van mijn fietsreis tot dusverre. Heidelberg. Wat een prachtige stad. Groene parken en aan weerszijden een boulevard waar mensen samen waren om een drankje te doen en te genieten van het uitzicht. Schitterende huizen, gebouwd tegen de heuvels als rijen stoelen in een schouwburg. Onder een van de mooie bruggen ben ik gestopt om mezelf te trakteren op een heerlijk weizen biertje. Die smaakte verdomd goed. De stad liet ik achter me, met het zicht op Schloss Heidelberg, eenwoest mooie ruïne uit 1225, op zoek naar een plek om mijn kamp op te zetten voor 2 nachten.

Aangezien het morgen bijna 30 graden kan worden hier, lijkt een rustdag inlassen me een uitstekend plan om m’n benen de rust te geven die ze verdienen en eens goed van de zon te gaan genieten. Nog een paar weizen in de tas en een goed boek mee (volgens dhr. van Delft), ingrediënten voor een chill dagje zijn aanwezig. Kijk er naar uit.

Houdoe, tot otsjabot en ot møt!