Dag 5

Kaub - Hamm am Rhein (92 km)

Rond 9u vanochtend wakker geworden met de zon op m’n bakkes en goeie zin aan de etappe van vandaag. Gisteravond m’n hele voorraad voedsel opgegeten dus snel alles inpakken en kijken of ik ergens voedsel kan gaan scoren. Wanneer ik de deur van het huis achter me dichttrek komt net Benno aangereden en kan ik hem nog even persoonlijk bedanken voor z’n gastvrijheid.

Wanneer ik dan goed en wel op de fiets zit, zie ik donkere wolken achter me aankomen. Zo onvoorspelbaar als wat dat weer hier. Als ik vervolgens het fietspad plots zie eindigen wegens werkzaamheden en geen enkele aanduiding zie waarom en ook geen alternatieve route kan vinden besluit ik om maar via de autoweg langs de Rijn verder te fietsen. Af en toe een toeter of gebaar van de werklui ten spijt, ik zie geen andere oplossing om mijn weg te vervolgen en ben zeker niet van plan om kilometers om te fietsen. Het is tenslotte al een aardig eindje. Tijdens deze eerste 20 kilometer van m’n rit is de regen weer een enthousiaste metgezel.

Als ik dan na die 20 kilometer bij het dorpje Geisenheim een bakker tegenkom ben ik dolgelukkig. 3 croissantjes (waarvan 1 chocolade) en een punt hazelnotentaart stillen mijn trek en geven me de benodigde energie. Strak aan de Rijn fiets ik verder en de zo’n komt gelukkig tevoorschijn. Ontzettend veel ganzen, zowel Nijl-, Grauwe- als Canadese ganzen met hun jonge kroost aan de waterkant. Als ik bij Eltville am Rhein een supermarkt passer besluit ik om maar eens goed veel voedsel in te slaan.

Op dat moment zit ik op 35 kilometer en zijn Wiesbaden en Mainz dichtbij. De weg naar en langs Wiesbaden is heel erg mooi, onverhard en langs de oude stadsmuur die beschermd tegen een hoogstaande Rijn. Uiteindelijk kom ik via een mooi bruggetje op een middenstuk in de Rijn en via daar rijd ik door naar Mainz, dat ik via een oude kolossale stalen brug moet betreden. Nog even een appel en de beentjes strekken voordat de brug werd overgestoken. Eenmaal in Mainz zie ik een kleurrijke stad met mooie huizen aan de kade en veel leven op straat, waarvan ook veel jongeren.

De weg na Mainz vervolgd zich net zo mooi als de weg ernaar toe. Een klein stukje cement industrie daargelaten is het weer veelal strak langs het water met gravel wegen en mijn zo geliefde westenwind. De omgeving is wel veranderd bedenk ik me nu, het heuvel- en rotsachtige heeft, na eerst een paar kilometers lange wijngaard, plaats gemaakt voor lang uitgestrekte glooiende weilanden en bebossing die met de bochten van de rivier mee draaien.

Oppenheim was vandaag het een na laatste dorp waar ik door kwam en toch weer even gestopt bij de bakker voor een paar broodjes voor morgenvroeg. Geknuffeld met de bruine labrador van de buurvrouw en weer door. De zon werd alsmaar feller en mijn benen zowaar sterker. Over onverharde fietspaden trapte ik met de wind in de rug de laatste kilometers weg op weg naar Hamm am Rhein.

Drie oude pensionado’s die wat stonden te kuieren langs de waterkant leken me een goede raadgever voor een slaapplek. Ergens hier langs de Rijn zeiden ze, geen probleem want er komt toch niemand. Wassen kom wel in de Rijn, het water was wel 18 graden zei de ene, de ander sloeg hem zo hard dat ie al bijna zelf voelde dat ie een geintje maakte en de mannen hadden hun lolletje weer gehad.

Ik besloot dan ook maar een mooi plekje te zoeken en op het moment dat ik m’n fiets parkeerde onder een boom, kwam een man aan lopen met z’n hond en gaf me het advies nog wat verder te kijken. Een strand zo’n 500 meter verderop, klinkt goed. Zoals al veel mensen vandaag me een goede reis wensten, zo ook deze man. Zijn advies opvolgend fietste ik iets verder en een schitterende plek deed zich aan. Aan de Rijn met de voeten in het zand, de schepen die voorbij varen en de zon in de rug. Snel heb ik m’n tent opgezet en de ravioli bolognese op het vuur gezet. Met een heerlijk biertje er bij. Genieten hier op m’n privestrand. Proost!