Rustdag Kotor
Na een gezellige bier avond met Chris in de fijne stad Kotor werd ik ietwat brak wakker in mijn hostel. De dorst dreef me mijn bed uit en maakte me zodoende ook wakker. Ik ging rond de middag de straat op om te ontbijten/lunchen.
Zo zat ik rond het middaguur weer op een terras op één van de vele pleinen in de oude stad. Een lekkere Griekse salade en een kop koffie en ik was weer fit. Op het terras genoot ik van ouderwets mensen kijken en ik had al bijna weer een biertje besteld, maar hield het voor nu toch maar bij koffie en water.
Het weer was hartstikke mooi en ik besloot halverwege de middag de stad eens te voet te gaan verkennen. Via kleine steegjes met allemaal boetiekjes en souvenierwinkels en verschillende pleinen was ik de oude stad van Kotor doorgelopen. Toen ik de stadspoort verliet ben ik via de baai doorgelopen naar het nieuwe Kotor waar ik in een winkelcentrum een nieuw shirt kocht voor tijdens het fietsen.
De terugweg weer langs de baai gelopen en genoten van het weer en het uitzicht dat niet gaat wennen. De enorme bergen die om de baai met zijn dorpen omhoog schieten. Het bruisende leven, want druk is het en COVID lijkt hier niet te bestaan. Het voelt zo vrij hier. De omgeving, de omgang van mensen.
Op een bankje aan het water neem ik plaats om een verhaaltje te schrijven over gister. Na een halve minuut ontdoe ik mezelf van m’n shirt, want de zon brand er op los. Terwijl ik nog iets verder bij kleur en ik klaar ben met typen blijf ik nog een half uur zo zitten. Gewoon weg kijken, het uitzicht, terug denken aan de reis tot nu toe. Van alles.
Als ik terug ben in het hostel en m’n spullen heb weggelegd heb ik weer even contact met Chris. Hij is een stukje wezen fietsen en lust zo ook wel weer een hapje en een drankje. Ik ga alvast naar het terras waar voetbal op staat en bestel een biertje. Mijn Untappd verzameling pils heb ik tijdens deze reis ook al aardig kunnen uitbreiden. De teller staat inmiddels op 654 verschillende bieren.
Als Chris ook aansluit bestellen we eten en hebben we weer goeie gesprekken over essentiële en minder essentiële zaken in het leven. Op tv zien we de EK-wedstrijd Denemarken-Finland, waar Christian Eriksen zomaar in elkaar zakt. Het is hartverscheurend en een ijzige stilte valt bij ons aan tafel.. Gelukkig komt na enige tijd het positieve bericht dat hij bij bewustzijn is en in stabiele toestand. Plots staat de hele wereld er even bij stil:
Leef je leven, het kan zomaar voorbij zijn.
Wij nemen die boodschap die avond onbewust mee naar de kroeg. De gezelligheid in de bar, de muziek draait volop en het bier vloeit rijkelijk. Tot om 11 uur de muziek uit gaat en mensen langzaam naar huis vertrekken. Lopend door de smalle stegen richting het hostel, hoor ik ineens van achter een stel gesloten deuren muziek bonken. Ik bedenk me geen moment, trek de deur open en zie een stampvolle kroeg zich voor me openen. Als enige buitenlander in de kroeg, maar het was beregezellig en ook tamelijk laat toen ik uiteindelijk mijn hostel bereikte. Morgen wel weer fietsen was het plan, hopelijk willen de benen meewerken.
Comments