Drvenik - Zaton Doli (86 km)
Toen ik wakker werd lag Felix al op de steiger aan zee zijn notitieboekje bij te schrijven. Het was een uur of 9 en nadat ik terug kwam van het toilet boden onze Duitse buren ons een kop koffie aan. Gezet met een perculator, de beste koffie dus! En super aardige mensen, waarmee we tot aan ons vertrek leuke gesprekken hebben gevoerd en ik uitvoerig met de honden (golden retriever & segucho italiano) heb geknuffeld. De segucho was zelfs zo blij met de aandacht dat ie op me ging wachten tot ik terug kwam van het tanden poetsen. Mijn liefde voor honden is groot.
Toen we kort na twaalven weer vertrokken was het alweer snikheet. Felix fietscomputer gaf op een gegeven moment 38 graden aan. We fietsten via het dorpje Gracac dezelfde weg langs zee op en af. Tot de weg ons voor de plaats Ploce van de zee af leidde het land in. Via een paar aardige klimmetjes kwamen we langs een ontzettend mooi meer en uiteindelijk uit bij Ploce. Een van de lelijkste plaatsen die ik tot nu toe gezien heb, met niets anders dan haven en hoge witte flats zwart uitgeslagen door de rookwolken die vrijkomen uit wat ze dan ook mogen produceren.
Het was wel een paar kilometer voordat Felix linksaf zou slaan om een rivier te volgen richting Mostar in Bosnië. We zochten dus een plek om samen nog wat te eten en vonden een kraam langs de weg die köfte met brood verkocht. Nadat we ons daarmee vol hadden gegeten fietsten we de rivier over waarna we weer, na een waardig afscheid, onze eigen weg vervolgden.
Ik zocht langs de rivier weer m’n weg naar de zee. Ondanks dat ik maar 24 uur met Felix heb doorgebracht moest ik even wennen om alleen te zijn. Een vlaag van eenzaamheid drong even tot me door, raar gevoel, omdat ik hiervoor toch zeker 4 weken alleen was en er geen moeite mee had. Na een paar kilometer, toen de omgeving me weer begon te verbazen, voelde ik me weer in m’n element.
De natuur dit gedeelte aan zee was fenomenaal. Een vogelreservaat gevolgd door een hotspot voor windsurfers. De Adriatische kust ligt bijna volledig vol met eilanden groot en klein, maar op deze plek zo kort aan land dat het de ideale plek creëert voor zowel natuur als watersport liefhebbers.
Nog één keer moet ik een klein stukje landinwaarts. Langs Otok en Pizinovac de zwaarste klim van de dag op. Als ik die beslecht heb zie ik bovenaan een terrasje waar ik een biertje bestel en geniet van het weidse uitzicht over wijngaarden en de zee.
Het is nog maar een kilometer of 5 tot aan de Bosnische grens en als ik aan kom bij de grensovergang knijp ik hem toch een beetje. Ik snap wel dat de Kroaten een brug bouwen naar het schiereiland kort voor de grens om de Bosnische douane te omzeilen wanneer je naar Dubrovnik reist. Maar goed, die is nog niet af dus ik sluit aan in de rij bij de grens. Als ik m’n paspoort af geef, vraagt de man in het hok om een PCR-test. Zonder aarzeling geef ik hem mijn negatieve test uit Slovenië van 2 weken terug. Hij kijkt me aan en vraagt waar ik naar toe moet. Waarop ik, wederom zonder aarzeling en in split second, antwoord: “Dubrovnik”. Ik zie hem Dubrovnik in typen op z’n computer, hij kijkt me nogmaals aan en zegt: “Have a nice trip”. Als we in het café hadden gestaan had de beste man een biertje van me gekregen. Ik fiets met een grote grijns Bosnië binnen.
Neum is de enige Bosnische plaats die ik ga zien voor ik weer de grens naar Kroatië passeer. Ik besluit om even van het uitzicht over Neum te genieten en later een boodschap te doen voor ik doorfiets. Nog geen 10 kilometer later sta ik alweer in de rij voor een grensovergang. Veel minder spannend deze keer. Mijn paspoort wordt gescand en ik mag door fietsen. Nog een kilometer of 10 fietsen en ik ben waar ik wil zijn.
De weg voert me weer langs zee en de zon begint al iets te zakken achter me. Het schiereiland komt steeds korter bij en op de plek waar het schiereiland het vasteland elkaar vinden wil ik m’n tent op gaan zetten. Ik vind een plek een paar honderd met naar beneden waar wellicht ooit bedacht was om een camping te beginnen. Het is er nu verlaten, maar wel perfect en super mooi voor een nacht wildkamperen. Ik installeer alles en neem snel een duik in de zee. Waarna ik wat eet en de zon verder zie zakken achter het schiereiland. Een rood paarse gloed valt over het landschap. Ik ben kapot en ga m’n tent in. Wat een dag weer.
Comments