Strobec - Drvenik (82 km)
Na wederom een keurige 10 uur slapen werd ik wakker in een al bloedheet Kroatië. Ontbijt had ik gisteravond al meegenomen van een zaakje langs de weg, een grote bak aardbeien die ik aan zee op at en me donders goed smaakten. Daarna alles weer ingepakt en nog even mijn route gechecked onder het genot van een lekkere kop koffie in het restaurant. Rond de middag klaar voor vertrek en na het uitchecken weer op koers.
De route voor vandaag is eigenlijk hartstikke simpel: rechts aanhouden. De weg langs zee is een drukke met veel verkeer, maar zo ontzettend mooi zo zie ik al na een paar kilometer. Terwijl ik wat hoogtemeters fiets hoor ik ineens “hey!” achter me. 2 bepakte fietsers komen in m’n wiel en we raken aan de praat, een Duitser en een Kroaat die elkaar 3 dagen eerder hadden ontmoet en samen waren doorgefietst. We fietsen een stukje samen bergop en na een paar kilometer kiezen ze ervoor om door te fietsen, ze zijn veel minder zwaar bepakt dan ik en willen graag een tandje harder. We wensen elkaar een fijne reis en ik ben weer alleen.
Als ik na 20 kilometer bij het plaatsje Borak kom moet ik iets van de zee af een brug over die een rivier overgaat. Aan de linkerkant zie ik op dat moment, zoals eigenlijk de hele rit, een enorme muur van rots aan m’n linkerzijde. 300 meter hoog, op net zo grote afstand van zee. Deze rotsen moet ik de hele dag beklimmen en afdalen en dat strak langs de Adriatische zee, het is echt schitterend.
Na ongeveer 30 kilometer, als ik een doodgereden kat die midden op de weg ligt de berm in help met een stok, hoor ik ineens weer 2 gasten achter me roepen. Igor & Felix waren blijkbaar toch niet veel sneller dan ik. Ze hadden ergens wat te drinken gehaald en waren verbaasd dat ik ze weer had ingehaald. Reden genoeg om nu wel samen verder te fietsen. Vele gesprekken op de fiets langs de drukke weg volgden en menig toeter en handgebaar van bestuurders ook.
Ik moet toegeven dat de jongens het tempo er goed in hadden zitten, maar het kleine tandje extra ging me goed af. Met z’n tweeën of drieën fietsen maakt toch een duidelijk verschil dan wanneer je alleen bent. Tot onze verbazing kwamen we erachter dat we met drie houtbewerkers op de fiets zitten. Althans, voormalig, want alle drie onze baan om uiteenlopende redenen opgezegd.
De kilometers vliegen voorbij en de uitzichten blijven spectaculair. We komen aan in de stad Makarska en fietsen over de kleine boulevard en laten ons op de foto zetten door een voorbijganger. We fietsen door en aan het einde van de kleine stad stoppen we bij een supermarkt om ons te voorzien van water en voedsel. Als we de weg vervolgen komen wel al snel aan bij de camping waar Igor zijn nacht gaat doorbrengen, hij gaat morgen de berg waar we al kilometers lang tegen op kijken beklimmen.
Felix heeft besloten nog een stukje met mij door te fietsen en samen een camping op te zoeken. Als we afscheid nemen van Igor en Felix weg wil fietsen ploft ineens zijn band. Het toeval wil dat we het er net over hadden gehad bij de supermarkt en Felix o zo blij was dat ie nog geen lekke band had gehad. Maar goed, fiets op de kop en even een binnenband wissel en Felix en ik konden weer door. Nog een goeie 20 kilometer tot aan de camping.
De weg bleef zo kort mogelijk aan zee, met af en toe een stukje strand onderaan een klif of een dorpje die we passeerden. Soms op een paar honderd meter hoogte en soms op zeeniveau. Uiteindelijk kwamen we aan bij camping Male Ciste in Drvenik. We zetten onze beide tenten op één kampeerplek en doken daarna als de wiedeweerga de zee in. Vanaf onze kampeerplek kon je al bijna de zee in springen, ware het niet dat de rotsachtige bodem zeer verraderlijk is.
Na het zwemmen in de zoute zee een fijne douche en weer even schoon na zo’n warme dag. Waarna we allebei tegen een boom ploften, ons eten aten en tot een uur of 11 verhalen aan elkaar hebben verteld en aangehoord. Na het tanden poetsen liep ik nog een keer naar zee en zag ik een fenomenale sterrenhemel, waarna ik Felix riep en we samen hebben gefilosofeerd over het oneindige boven ons hoofd op het steiger aan zee. Mooi moment om de dag mee af te sluiten. Ook leuk om een goeie gozer als hij te ontmoeten en een stukje samen op te trekken. Morgen fietsen we nog een kilometer of 50 samen. Maar nu eerst weer rustig de ogen dicht.
留言