Lozovac - Strobec (86 km)
& Krka National Park hike
Met alleen mijn binnentent dicht werd ik wakker terwijl de zon me al tegemoet scheen. Een wake-up call voor Krka National Park. Eerst even genieten van het ontbijtbuffet in het hotel bij de camping en daarna op pad naar het volgende pareltje van de Kroatische natuur.
De camping was gelegen op een paar honderd meter afstand van de ingang van het park. Het verlangen om mijn voeten wat lucht te verschaffen bracht me op het idee om dit park te bezoeken op slippers, de kilometer lange afdaling naar het begin van het park over een smal rotsig pad maakten dat niet de meest logische keuze, ik vond het heerlijk. Tijdens de afdaling kon ik al af en toe een glimp opvangen van het wederom groenblauwe water. Na iets meer dan 10 minuten lopen vond ik het begin van het park.
Net zoals Plitvice National Park is ook dit park voorzien van een houten pad gebouwd over water. Het water zo helder dat je vissen groot en klein ziet zwemmen. Het gekwaak van kikkers, gezang van vogels en gezoem van insecten klinkt als een perfect ingespeeld orkest door de weelderige natuur. De goed onderhouden houten paden slingeren door het park en via bruggetjes en trappen volg ik de route die me langs watervallen en kleine meren leidt.
Als ik een bord zie met daarop de verschillende hagedissen en slangen van deze regio, herken ik een paar van de dieren zoals de balkansmaragdhagedis, de ringslang en de vierstreepslang. Op dat moment komt een gids aanlopen en begint te vertellen over de nose-horned viper oftewel zandadder. Het beest, dat niet langer wordt dan een meter, is de enige slang in het gebied die na z’n giftige beet fatale gevolgen kan hebben voor de mens. De slang z’n jongen zijn bij de geboorte direct zo agressief dat de slang z’n eieren bij zich draagt en vlak voor ze uit komen een plek hoog in een boom opzoekt en ze vervolgens laat vallen, zodat de jongen de moederslang zelf niet kunnen aanvallen.
Na dit interessante verhaal vervolg ik de route en kom ik op het eerste uitzichtpunt van Krka. Gigantische hoeveelheden water stromen van de Skradinski Buk, de grootste waterval van het park die bestaat uit 7 verschillen watervallen met een totaal hoogteverschil van meer dan 47 meter. Na een mooie foto vervolg ik mijn route, schiet ik nog een foto voor een Duits stel en geniet van de jungle om me heen. Ik passeer een grot en zie vlinders, libellen en andere insecten in oneindig veel kleuren en maten.
Uiteindelijk kom ik aan bij de plek waar je recht op de imponerende watervallen kijkt en tot een jaar geleden mocht zwemmen. Sindsdien is het verboden omdat de bodem onder de waterval de impact van de vele toeristen niet aan kan en de natuur er onder begint te lijden. Het geweldige zicht op de waterval heeft er in ieder geval niet onder geleden. Ontzettend indrukwekkend aanschouw ik de vele liters water die onophoudelijk de weg naar beneden vinden. Schitterend.
Via een brug langs de waterval vervolg ik mijn route terug omhoog. Langs het pad staan vrouwen met hun kraampjes met noten en andere delicatessen. Ik koop een klein bakje kersen en geniet ervan tijdens de klim omhoog die me langs verschillende uitkijkpunten op de watervallen leidt. Af en toe die uitzichten bewonderend maak ik langzaamaan aanstalten richting camping. Met een pendelbus laat ik me terug rijden naar de ingang, die nu de uitgang is geworden.
Het is al middag geweest en ik pak snel m’n tent etcetera weer op m’n fiets om te gaan fietsen. Even uitchecken en ik ben weer onderweg. Ik heb er al een heel avontuur op zitten en de fiets rit moet nog beginnen. Al na een paar kilometer kom ik langs een bakker waar ik een burek, pizzabrood en tortilla wrap koop voor onderweg.
De weg omhoog is ingezet en leidt me in een boog om de berg heen. De tunnel door de berg is enkel toegankelijk voor auto’s en vrachtverkeer. Via de weg langs de berg en naast me een diepe kloof kom ik weer een stap dichter bij zee. Via een ellenlange weg door kleine dorpjes als Danilo Biranj, Perkovic, Labin en Plano en over 3 klimmetjes kom ik aan bij de uitdaging van de dag. Een laatste klim die als een rechtopstaande piek in mij app wordt aangegeven. M’n zin en benen zijn nog goed en knal die klim op, in de wetenschap dat ik me daarna kan verheugen op een afdaling van een kilometer of 10.
Als ik boven ben, ben ik zo blij als wat. Het is gelukt en ik heb weer zee in zicht. Terwijl ik nog meer dan 30 kilometer moet fietsen heb ik in de verte al zicht op Split, dat zich topografisch gezien als een klein Italië ontplooit in de Adriatische zee. Ik geniet met volle teugen van de welverdiende afdaling en stop in een bar tussen Trogir en Kastela om Nederland - Georgië te kijken onder het genot van een lekker koude goudgele rakker.
Na de weinig enerverende wedstrijd, wederom, vervolg ik de route terwijl achter mij de zon verdwijnt achter de bergen en weer een mooie gloed het universum instuurt. Mijn uitzicht op Split is fenomenaal en terwijl ik de drukke tweebaansweg over knal stijgt kort naast me een vliegtuig op vanaf het vliegveld van Split (dat daadwerkelijk in Kastela ligt).
De laatste 25 kilometer vlieg ik over het asfalt en genieten ik van de kleuren in de lucht en de drukte op straat. Overal zitten de terrassen en kroegen vol en mensen zijn goed gekleed op deze mooie dag. De zon zakt heel snel en het wordt al donker als ik in Split de laatste klim omhoog moet om tot mijn camping in Strobec te komen. Via buitenwijken van Split kom ik via smalle paadjes uit op een druk kruispunt op een paar honderd meter van mijn camping, waar ik bij een kraampje langs de weg een pizza en 2 biertjes afhaal en door fiets naar de camping.
Volledig in het donker kom ik iets na half 10 aan op de camping. De receptie is gesloten maar in een bijgebouw zit gelukkig nog een gozer die me toegang geeft tot de camping en een bandje om te douchen. Morgen even terug naar de receptie om me aan te melden en dan is het goed zegt ie, ik vind helemaal mooi. Ik zet snel m’n tent op, die slechts tot het strand gescheiden is door een paar struiken. Ik eet de heerlijke pizza en drink m’n biertje aan zee.
Vervolgens nog even naar het restaurant op steenworp afstand en met uitkijk op het strand en de zee, waar ik met Merle bel en een paar biertjes drink. Het is al rond middernacht als ik ga douchen en bij terugkomst bij de tent zijn de knollen op. Morgen lekker uitslapen en genieten van een rustdag.
Wat zie je toch een fantastische dingen Björn, onvoorstelbaar mooi. Wat een reis maak jij!
Wat geniet ik van je avonturen. Nieuwsgierig naar je volgende verhalen. Groetjes Jantien
Wat fantastisch Bjorn, wat je allemaal mee maakt.En zo prachtig geschreven, wat genieten. Succes met je verdere reis.😍