Kompolje - Jezerce (54 km)
Hoewel ik het deze nacht toch nog een beetje koud gehad heb, wordt ik wel wakker voor de oude Joegoslavische trekker op het mooie erf van de boer die gister zo gastvrij was om me te ontvangen en die ik daarna niet weer heb gezien. Ik ontbijt wat en laat de ochtend voorbij gaan. Na het middaguur pak ik m’n spul in en ga weer op pad.
Het is weer een mooie dag en als ik een fles water heb gehaald bij de mini market waar ik gister belandde, fiets ik via dezelfde regionale weg het binnenland in. Al snel fiets ik door Otocac, een mooi klein stadje met verschillende markten, een groot park rondom de kerk en al volop mensen op de terrassen.
Als ik daarna door fiets, fiets ik een ruime 20 kilometer door het binnenland dat zich met grote weides uitstrekt te midden van heuvellandschap. Aan de weg soms een aantal boerderijen samengeklonterd met ieder z’n eigen kraampje met kaas en honing. Ik kom maar weinig verkeer tegen en de kilometers fiets ik snel weg. Wat me opvalt zijn de vele honden bij de boerderijen, allen vastgeketend en gehouden om alarm te slaan bij indringers. Allen vastgeketend, op 1 na. De wild blaffende en grommende viervoeter probeert indruk te maken en rent achter me aan, maar ik schreeuw hem weg en heb voor de zekerheid m’n voet al uit m’n pedaal geklikt. Het laatste wat ik wil is hem een trap verkopen, maar als het hij of ik wordt is de keuze snel gemaakt.
Vanaf Zaluznica naar Vrhovine wacht me een klimmetje van 5 kilometer die ik in één keer beslecht. In Vrhovine passeer ik een kleine supermarkt waar een stel me vanaf de stoep luidkeels staat toe te juichen. Voor het eerst dat me dit overkomt en ik moet toegeven, het is hartstikke leuk. De vermoeidheid van de klim is plotsklaps verdwenen.
Hierna fiets ik een stukje redelijk vlak tot aan Gornji Babin Potok, waarna ik een stuk afdaal en de regionale weg (en gebruikelijke route richting Plitvice) verlaat. Ik sla linksaf en ga dwars door Nationaal Park Plitvice, dat behalve uit de meren en watervallen waar het bekend om staat, ook nog een schitterend bosgebied is.
Via oude versleten wegen die door het bos kronkelen, ga ik stijl op en af de laatste kilometers richting Jezerce. Om mij heen diepe kloven en hoge rotsformaties volledig begroeid met bomen. Af en toe hoor ik iets ritselen in de bossen en fantaseer ik over welk dier mijn aanwezigheid is opgevallen. Tijdens deze super mooie en zware laatste kilometers kom ik in totaal 1 persoon tegen. Een boer die van me schrikt terwijl hij zijn giertank aan het vullen is met het zuivere slootwater. Verder is het een en al gezang van vogels wat ik hoor.
Na een kilometer of 12 kom ik weer aan op de regionale weg die ik daarvoor had verlaten om zo 25 kilometer af te snijden. Het is nog maar 3 kilometer fietsen tot aan gasthuis Wolf in Jezerce, waar ik voor 2 nachten heb geboekt zodat ik morgen kan gaan genieten van Unesco werelderfgoed Plitvice National Park.
Ik word hartelijk ontvangen bij het gasthuis en als ik me heb geïnstalleerd in mijn appartement geniet ik van een warme douche en schuif dan snel aan op een tuinbank om te genieten van het diner. Een broodplank van het huis met allemaal lekkers uit de regio en natuurlijk incluis een borreltje slivovitsj. Als hoofdgerecht gegrilde kip met groenten en gebakken aardappels. Een nagerecht behoorde ook tot het menu van maar €20, dus van de crêpes met jam heb ik ook met alle plezier genoten. Een paar biertjes gedronken en met de schoonfamilie gebeld waarmee we iets te vieren hadden.
Als afsluiter het Nederlands elftal gekeken op m’n kamer, al was dat niet heel boeiend. Wel een heerlijk tweepersoonsbed waarin ik de nacht wel goed kan gaan doorbrengen. Ik kijkt uit naar morgen, Plitvice National Park, zin in.
Comments