Dag 3

5 mei 2021 | Langen - Bad Breisig (80 km)

Dat ik geen ochtendmens ben weet ik al sinds ik kan nadenken, maar dat ik in een tent aan de Rijn in de regen en met straffe windstoten de klok rond kan slapen verbaasd ook m’n eigen nog. Half 11 werd ik wakker en omdat ik mezelf heb voorgenomen voor niets te stressen deze reis zat ik pas rond de middag weer op de fiets.

Nadat ik voor het eerst mijn benzinebrander had aangeslingerd om te ontbijten met Erbsensuppe en alle bagage weer op de fiets had gepakt begon mijn tocht naar het dorp Bad Breisig. 80 kilometer voor de boeg.

Met de wind in de rug, scheur ik deur het Deutsche land. Met mien onmeundig goede zin, bun ik meer dan in mien sas. Ja je bedenkt nog eens wat zo onderweg.

Al snel bereikte ik wereldstad Keulen. De niet voor niets zo beroemde Dom is, ook voor de derde keer, een imposante kathedraal om te aanschouwen. Kijkend naar al dat gotische werk werd ik aangesproken door een Duits stel die 2 dagen geleden nog in Amsterdam waren en hun verbazing uitspraken bij het horen van mijn eindbestemming. Na een goede foto te hebben gemaakt van de Dom ben ik weer verder gefietst, langs de Rijn (natuurlijk) en door het mooie Keulen. Een stad die ik wel zou aanbevelen voor een korte citytrip.

Eenmaal Keulen uit richting Bonn werd het somber. Zowel de omgeving als het weer werd grauw en grijs. Mijn humeur hoefde er nog niet onder te lijden, want deze momenten van “dit is allemaal k*t” heb ik ingecalculeerd. Dus door alle regen, hagel en kilometerslange industrie in weet ik veel wat kwam er een klein cynisch lachje in me naar boven en bedacht ik me dat deze stukken ook onderdeel zullen zijn van wat ik ga mee maken.

Een echte lach werd veroorzaakt door de eigenaar van een bar waar ik een kop koffie to go had besteld, waarna het begon te hozen en ik er even mocht schuilen. Bij het horen van m’n plan kreeg ik naar m’n hoofd: “du Hollander bist auch allen krank in kopf!!”. Waarna hij weg liep en een halve minuut later lachend terug kwam met een halve liter Grolsch om de dag goed mee af te sluiten. Die beste man snapt het wel!

Toen het hozen voorbij was, ik weer op de fiets zat en ik in de verte Bonn zag liggen, na ongeveer 45 kilometer te hebben gefietst, begon het gelukkig verder op te klaren. Bonn was ook een mooie stad om te zien, een beetje Keulen in het klein misschien? Mooie boulevard in ieder geval. Mooie terrassen ook. Dan kom je toch ook al een heel eind voor een goede beoordeling.

Nadat ik Bonn uit fietste begon het mooiste gedeelte van de dag. Etappe 3 eindigde met hoe ik mijn fietsreis graag voor me zag voor ik vertrok. De laatste 30 kilometer fietste ik namelijk strak langs het water, met aan beide zijden kleine dorpjes liggend tegen een heuvel waarop de vroegere landeigenaren hun kastelen hebben gebouwd. Mooie uitzichten dus. Als klap op de vuurpijl was vanaf dat moment de zon ook nog eens doorgebroken en had ik definitief de wind volle bak in m’n rug. Zo fantastisch als het nu klinkt, zo fantastisch voelde het ook op de fiets. Zo fantastisch zelfs, dat ik mezelf betrapte op het luid uitspreken van de woorden “grandioos dit zeg” en ik de fiets bij een bankje even heb geparkeerd voor een peukie en om even van het moment te genieten.

Het laatste stuk van de route herinnert me aan de fietsvakantie die ik vorig jaar met mama heb gefietst. Langs de moezel van Trier naar Koblenz. Niet zo gek ook, aangezien ik morgen Koblenz ga passeren. Alleen fiets ik nu verder richting zuidoosten. De eerste wijngaarden op de heuvels zijn echter alweer gespot.

De laatste kilometers brachten me via het mooie oude dorp Remagen in het net zo mooie dorp Bad Breisig, mijn bestemming voor vandaag. Nog even een laatste boodschap voor het avondeten en ontbijt voor morgenvroeg. In de supermarkt een medewerkster aangesproken of ze wellicht nog een plek wist waar ik kon overnachten. Moeilijk zei ze, maar ze kon even navraag doen bij haar collega’s. Even later komt ze bij me lopen en heeft ze een nummer van een eigenaresse van een pension die ondanks corona wel een gast wil ontvangen. Een belletje later en mijn bed voor de nacht was geregeld. Met durven vragen kom je een heel eind is me al duidelijk geworden.

De halve liter van die halve gare (lees: grappige Duitser) al voor het douchen geplopt en na even videobellen met Merle, knap kind Noa, Dion en Nena nu de buik vol en de beentjes vlak. Weer een enerverende dag en alweer zin aan de volgende. Bis morgen!