Kal-Koritnica - Tolmin (42 km)
Vanochtend wakker geworden op de slaapbank in de woonkamer bij Florent en Florence na een prima nachtrust. Waar ik er mijn gewoonte van heb gemaakt rond het middaguur van start te gaan, hebben de andere Slowaakse gasten een totaal andere routine en zaten om 7 uur aan het ontbijt, waardoor ik ook rond die tijd wakker werd.
Terwijl Florent weer naar z’n cursus ging en de Slowaken hun fietsvakantie vervolgden, startten Florence, Soça en ik de dag rustig op. Na samen te hebben ontbeten had ook ik mijn fiets weer gereed voor vertrek. Na het vertrek en afscheid bij Florent, Florence en Soça was voor mij al duidelijk dat we elkaar ooit weer gaan zien. Want Slovenië is fantastisch en zij evenzeer. Ik zou hier graag met Merle terug komen om meer van dit land te genieten en deze geweldige mensen weer te zien.
Bij vertrek was het nagenoeg droog en had ik enorm veel goede zin om door het groene sprookjesachtige landschap te fietsen. Echter nadat ik het dorp uit fietste kwam de regen met bakken uit de lucht en dat onverbiddelijke scenario hield zich fier staande voor de rest van de dag. Maar ja, ik zat nu toch al op de fiets. Had afscheid genomen en bevond me in een gebied dat op mij zelfs in deze situatie een wonderlijke indruk achter laat.
Via Bovec fiets ik naar Cezsoca en de Soca rivier. Ik begeef me door de Soca vallei dat zich ten zuiden uitstrekt vanuit nationaal park Triglav. De schitterend licht groen gekleurde wild stromende rivier volgend wordt ik constant omgeven door de wonderlijke natuur die zich hier heeft gevormd. Hoge rotsformaties veelal begroeid met bossen zorgen voor een uniek landschap. Door de hevige regenval wordt ik meermaals verrast op watervallen die met een immense kracht naar beneden storten richting de rivier.
Ieder dorp heeft zijn eigen of meerdere outdoor adventure onderneming die raften, kajakken, klimmen en canyoning aanbieden. Helaas voor mij door het weer geen optie, des te meer reden om hier nog eens terug te keren.
Via kleine dorpjes als Zaga en Srpenica volgt mijn weg door de vallei en aan de rivier richting Kobarid, waar ik de rivier moet oversteken over de Napoleon brug. De weg ernaar toe was al als fietsen door begin 19e eeuw. Een weg langs de ene kant hoge muren rotsen en aan de andere kant de rivier gebarricadeerd door een halfhoge muur gebouwd van diezelfde rotsen. De rivier die kolkt laat zich via z’n gebaande weg horen en slaat woest op alles wat zich op zijn pad bevindt.
Vlakbij Kobarid stuit ik op een hangbrug boven de kloof van de rivier die ik toch wel even wil proberen. Een handdoek mee om mijn mobiel droog te kunnen houden, schiet ik een paar mooie plaatjes en stap ik daarna snel weer op de fiets. Vandaag is geen weer om lang stil te blijven staan. Alsmaar door gaat de weg licht omhoog en omlaag, zeker “licht” vergeleken met de bergpassen die ik eerder heb gepasseerd. Zo vlak als Nederland is, dat is echt heel bijzonder. Wanneer de weg afloopt begeef ik me op een soort van glijbaan naar de beneden, zoveel water dat zelfs de weg doet denk aan een wildwaterbaan.
Via kleine dorpjes Kamno, Volarje, Gabrje en Dolje, allen gebouwd tegen de flanken van de bergen. De mensen hier leven vooral van het toerisme, of verdienen hun brood in de agrarische sector en verwante beroepen. In de weides van de vallei lopen voornamelijk schapen en wat kuddes runderen over de hellingen te grazen. Ze kijken allemaal raar op als daar in dit weer ineens een mafkees met een vol bepakte fiets passeert.
Uiteindelijk vind ik mijn eindbestemming Tolmin, dat ik via een kleine laatste beklimming binnen kom na een goeie 40 kilometer. Hier zijn wat hostels waar ik graag wil verblijven om mijn inmiddels doorweekte en van de kou tintelende voeten wil opwarmen. Bij het tweede hostel is het raak en boek ik voor 2 nachten. Aangezien het morgen nog een dag dit weer is en de lol er voor mij na 1 zo’n dag wel op zit.
Een heerlijk warme douche en schone droge kleren krijgen me weer op temperatuur. Op zoek naar een avondmaal het stadje in ben ik toch weer zeiknat, maar vind ik wel een plek waar ik een lekkere kipschnitzel met friet en een goed lokaal biertje nuttig. De horeca moet ook hier sluiten om 8u en ik begeef me weer naar m’n hostel, dat ik volledig voor mezelf heb. De avond sluit ik af met Merle via FaceTime. Morgen weer een rustdag, of beter gezegd: klote weer voorbij laten gaan dag. Ik ga er weer het beste van maken en dat gaat goed komen. Er staat toch wat leuks op de planning!
Comments