Schwarzach im Pongau - Rottau (62 km)
Na wakker te zijn geworden in een heerlijk tweepersoonsbed, heb ik weer eens even de kamer rond bewogen op lekkere muziek. Daarna samen met Gerard en Annet knus ontbeten in de camper, waarna we aan het einde van de ochtend weer afscheid namen na een gezellige etmaal samen. Nog even mijn stukje schrijven over de vorige dag en de spullen pakken en ik kon gaan beginnen aan de zwaarste etappe tot nu toe.
De rit van vandaag was verdeeld over 2 etappes. Nummer 1 was vanuit Schwarzach im Pongau gelegen op 580 meter hoogte naar Böckstein net voorbij Bad Gastein op 1200 meter. Veel zware meters de hoogte in dus, waar ik gelijk na vertrek uit het dorp al mee werd geconfronteerd door smalle steile bergweggetjes omhoog. Een goede warming-up dacht ik bij mezelf.
Waar ik de eerste kilometers de wind nog schuin tegen had, kreeg ik na het afslaan naar Dorfgastein in zuidelijke richting de sterke wind gelukkig weer in de rug. Bij Klammstein kwam moest ik voor het eerst deze reis een lange tunnel door. Na 2 lange kilometers van oorverdovend geluid van de turbines voor schone lucht en (vracht-)verkeer, kwam ik uiteindelijk uit in de volgende schilderachtige omgeving met de af en toe doorkomende zon als kers op de taart. Wat kan een zonnestraal op je huid toch fantastisch aanvoelen na zoveel regen en miezer te hebben gezien.
De weergaloze uitzichten verzachten vandaag absoluut de pijn. De bergen zijn zo machtig mooi, dat ik bij het klimmen de verzuring in mijn spieren vaak vergeet of voor lief neem. Eenmaal aangekomen in Dorfgastein 2 belegde broodjes en een Schwarzwalder Kirsch gekocht bij de bakker, zo kon ik er weer even tegenaan. Tijdens m’n reis verbrand ik sowieso al veel calorieën, vandaag is er voor mijn gevoel niet tegenaan te eten. Als warme broodjes over de toonbank trap ik ze m’n lichaam ook weer uit.
De weg vervolgend richting Bad Hofgastein dat ik doorkruis nadat ik bij de Aldi inkopen heb gedaan voor mijn avond kamperen. Als ik het dorp uit wil fietsen en een foto wil maken van het prachtige landschap dat zich voor me aftekent kom ik een stel tegemoet van middelbare leeftijd waarmee ik een leuk gesprek heb en zij voorstelt een foto van mij te maken. Hun mooie bruine labrador blijkt daarna ook erg fotogeniek.
Een klein stukje vlak fiets ik langs de golfbaan richting Bad Gastein. De piek die zich al de hele dag laat zien in m’n scherm (en waar ik de kriebels van krijg) staat op het punt te beginnen. Een kilometer of 4 steil, maar dan ook echt steil omhoog. Er zijn weinig momenten in m’n leven waar ik zo heb afgezien als deze 4 kilometer. Ze lijken eindeloos en ik trek m’n stuur bijna dwars door midden. Gelukkig is daar de gigantische waterval middenin Bad Gastein waar ik mezelf goed de tijd geef om die te bewonderen. Nog een stukje en ik ben boven. Eenmaal daar is het uitzicht in het dal waar ik vandaan kom fantastisch om te zien en kan ik het niet laten trots op mezelf te zijn nu al deze tocht te hebben afgelegd.
Bad Gastein is een mooie plaats op zo’n 1100 meter hoogte. Helaas ligt het helemaal op z’n gat door restauraties en fiets ik de laatste kilometers door richting Bahnhof Böckstein. Onderweg zie ik nog een stel van ongeveer 20 mannen gooien met iets dat lijkt op een hoefijzer. Als ik de spelregels probeer te begrijpen lijkt het op een soort jeu-de-boules en de mannen vermaken zich zo te zien prima zo in de bergen met een fleske pils. Als ik weg fiets schreeuwen ze in koor “Servuusss!!!” en die hartelijke groet krijgen ze natuurlijk terug.
Dan eindelijk na nog een paar kilometer fietsen vind ik midden tussen de besneeuwde bergtoppen het treinstation in Böckstein die zowel fietsers als automobilisten met hun vervoer via een tunnel door de Alpen vervoert. Onder de Ankogelgruppe door met de Gamskarlspitz van 2833 meter als hoogste top. 20 minuten later stap ik in Mallnitz op het station uit en kan ik mijn weg vervolgen. Een goeie 20 kilometer nog voor vandaag.
Hartstikke koud natuurlijk op die hoogte en de zon valt weg achter de hoge bergen, fiets ik met een ruime 60 km/u de fenomenale bergpas af. Haarspeldbochten te over en vergezichten om vannacht nog eens over te dromen daal ik in een half uur dezelfde hoogtemeters als die ik in 3 uur omhoog had gefietst. Een slecht wegdek vroeg om een zekere scherpte en handen aan het stuur, maar er moest wel een paar keer gestopt worden voor een mooie foto.
De afdaling bracht me in Obervellach, een mooi dorpje waar het mij, waarschijnlijk mede door de inval van de laagstaande zon die inmiddels weer door de straten scheen, opvalt hoeveel kleur ik in dit dorp zie. De weg vervolgend via wederom mooie landweggetjes over de hellingen van de bergen, kom ik uiteindeijk via de dorpen Napplach en Kolbnitz uit bij het dorp Rottau. Aan de rivier de Möll zet ik mijn tent op en ben ik helemaal gaar na een dag vol verzuring en verwondering. Wat een prachtige rit vandaag. Heerlijk slapen vannacht en op naar meer zoals dit!
Comments