Chieming - Eisenrichter (55 km)
Nadat ik wakker werd vanochtend en ik een goeie 10 uur had geslapen, was het schitterend om mijn tent open te ritsen en de Chiemsee en de bergen te zien.
Terwijl ik net na de middag mijn spullen aan het pakken was voor vertrek, kwam een man aanlopen met een dienblad met koffie en koekjes. Geen probleem dat ik op hun grond stond was de boodschap. Nadat ik gereed was voor vertrek bracht ik het lege dienblad terug en verzeilde ik in gesprek met 2 ontzettend aardige mensen die me ontzettend veel hulp aanboden. Zo kreeg ik een biertje, m’n bidons gevuld, een reep chocola en heel waardevolle informatie plus een landkaart van de omgeving, de Chiemgauer Alpen. Ook nam meneer de tijd om me te adviseren over Slovenië & Kroatië en alle grenzen tot aan daar, waarbij hij me grenzen aanwees die ik gegarandeerd zonder controle over zou kunnen. Ontzettend fijn en behulpzaam.
Pas om een uur of 4 vertrok ik vanaf die schitterende plek, in de richting van de Königsee. Dat ik nu echt de Alpen in ga is ook te merken aan de hoogteverschillen in m’n route. De weg loopt of sterk op of af en dat is heel anders (lees: zwaarder) fietsen voor m’n benen. Als eerste deed ik gemeente hoofdstad Traunstein aan, waar ik bij een benzinestation 3 belegde broodjes scoor voor de benodigde energie. Het was immers zondag en in deze regio zijn dan alle winkels gesloten in verband met de kerkdiensten.
Daarna volgden zo’n 15 kilometer op en af naar Teisendorf en vervolgens een prachtig stuk natuur door de bossen naar het kleine dorpje Anger. Kabbelende beekjes, het harmonieuze gezang van vogels en mooie gravelpaden leidden uiteindelijk tot aan het dorp dat bestond uit een kerk, wat chalets en een Biergarten gelegen tussen de heuvels.
Daarna volgden een kleine afdaling en een enigszins vlak stuk in de richting van Bad Reichenhall. De plaats die toegang geeft tot Oostenrijk en de echte bergen en de enige toegangsweg gelegen tussen twee bergkammen, waar ik al tientallen kilometers rechtop af aan het fietsen ben. Tevens begint hier mijn eerste echte beklimming, al vanuit het dorp met 14% omhoog is het duidelijk dat dit fysiek en mentaal een uitdaging gaat worden. Fietsend van bocht naar bocht, aan het stuur trekkend als Popeye werk ik me naar boven. Eenmaal het dorp uit wordt het iets minder stijl, waardoor ik even kan bijkomen, om vervolgens de benen weer op te blazen tegen de flanken van de Achenkopf met een hoogte van 1577 meter.
Ik red het uiteindelijk tot aan de top. Gelukkig. Naar adem happend en de benen vol verzuring heb ik het gered. De stijle bospaden heb ik overwonnen. Als beloning volgt een heuse wolkbreuk, waardoor ik in de afdaling op zoek ga naar een boerderij die me wellicht een plaats aan kan bieden min of meer droog te kamperen. Een klein bospaadje naar beneden zie ik een tweetal huizen staan, waarna ik bij het tweede huis gehoor krijg na het aanbellen en mevrouw mij een plaats onder de bomen wijst om mijn tent op te zetten. Meneer komt na een half uur thuis, na een paar stevige pullen bier volgens mij en verschaft me toegang tot elektriciteit en een tuinslang aangesloten op drinkwater rechtstreeks uit de bergen.
Zo heb ik de Königsee nog niet bereikt, maar de zwaarste klim ernaartoe in ieder geval al gehad. Sta ik met mijn tent nagenoeg droog onder de bomen en heb ik de gelegenheid weer even alles op te laden. Tussen de bergtoppen de Achenkopf (1577m)en de Mitlerrer Rotofen (1396m), welke in de volksmond door haar vorm ook wel de heks wordt genoemd. In de horizontale lijn is een gezicht met grote neus te zien met daarnaast een flinke boezem. Zo wist de gastheer mij althans te vertellen. Ik zal dit morgen eens op de foto proberen te krijgen.
Morgen het laatste stuk naar de Königsee, om aldaar eens goed mijn rust te pakken en op te laden voor de Alpe Adria radweg die me door de Alpen zal gaan leiden. Enorm benieuwd ben ik naar de Königsee, volgens velen een van de mooiste plekken van de regio. Een goede plek voor een rustdag hoop ik en hopen op een beetje fatsoenlijk weer. Ik ga het zien, op naar morgen
コメント