Dag 13

Fischbachau - Chieming (65 km)

Terwijl ik wakker werd in de woonkamer met uitzicht op de Alpen, voelde ik nog steeds best moe. Besloten om het rustig aan te doen en de tijd te nemen om weg te komen. Terwijl ik me had opgefrist, wat spullen aan de lader had gelegd en bij m’n fiets was geweest om wat te pakken, kwam ik Mia (die al naar het werk was) haar oma tegen en had een zeer vriendelijk gesprek met haar. Een half uur later terwijl ik aan het relaxen was, kwam oma ineens de kamer binnen met een bord eten. Zoals alleen oma’s dat kunnen de schnitzel heerlijk zacht met een pepersausje en een beetje aardappelpuree en salade. Het was een overheerlijke lunch. Zo is er wederom ontzettend goed voor me gezorgd en ontmoet ik op m’n reis ontzettend fijne gastvrije mensen.

Toen alles eindelijk weer op de fiets zat kon ik beginnen aan mijn route naar ik weet nog niet precies waar. Gezien de vermoeidheid in de benen besloten vandaag te fietsen tot hoe ver ik zou komen. De eerste 10 kilometer van vandaag stonden in het teken van afdalen. En niet zo’n beetje ook. De witte verkeersborden in de vorm van een driehoek met rode rand, waarschuwden me voor 14%. De GoPro op de helm aan en gaan met die banaan. Snelheden tot 68 per uur, haarspeldbochten om diezelfde snelheid eruit te halen en remschijven waar je een ei op kunt bakken. Mooi uitzicht ook natuurlijk in het dal, maar de meeste concentratie ging hem zitten in het controleren van mijn fiets. Mooi stukje om mee te beginnen zo.

Maar ja, je voelt hem al aan komen misschien. Ik wil de Alpen over, dus wat ik omlaag ga, moet ik ook weer omhoog. Vanaf Neubeuern op zo’n 22 km volgde een klim tot iets voorbij aan Frasdorf. Zo’n 15 kilometer klimmen met een maximumsnelheid 15 km/u en een zo licht mogelijk verzet. De schitterende omgeving maakt alles goed ten opzichte van de in vuur en vlam staande benen. Plus dit is ook de fysieke uitdaging die ik wilde en ik nu eindelijk kan aanpakken. Het geeft zo’n machtig mooi gevoel als je dan eindelijk boven bent en kunt genieten van het uitzicht en de prestatie.

Vlak voor dat hoogste punt kwam ik ineens een kangoeroe tegen, toch niet de plek waar je zo’n dier verwacht en ook zeker niet waar ie hoort. Binnen een omheining gevangen tezamen wat konijnen, kippen en geiten. Mensen en hun plezier... Gelukkig zie ik onderweg ook veel van de flora en fauna zoals ie bedoeld is. Veel vogels en insecten die ik nog niet eerder heb gezien. Buizerds en reeën in overvloed en het hoogtepunt tot nu toe was de steenarend van een paar dagen terug, wát een beest. Een meter groot en een spanwijdte van 2 meter, ontzettend imponerend.

De afdaling die volgde leidde me naar Bernau am Chiemsee, met de gehele afdaling al zicht op het bergmeer. De Chiemsee is met een oppervlakte van 80 km2 het grootste meer van Beieren en derde grootste van Duitsland. Voor mij vandaag nog zo’n 20 kilometer langs zijn kust fietsen richting Chieming om een goed plek op te zoeken om mijn tent op te zetten.

Dat viel nog niet mee, aangezien deze kant van de Chiemsee beschermd natuurgebied en vogelreservaat is. De weides stonden onder water voor de steltlopers en op meerdere plekken hadden ganzen hun rustplaats gevonden. Uiteindelijk, na nog even te zijn gestopt in een uitkijktoren, heb ik op een heuvel iets van het meer af mijn plek gevonden. Ik kijk uit over de Chiemsee en de Alpen, waar ik in de verte de Grosglockner kan zien. Alsof ik naar een schilderij zit te staren, prachtig.

Nog even met pa en ma gebeld. Fijn om ze even te spreken en te horen dat ze zo enthousiast zijn over wat ik doe. Daniëlle en Jasmijn nog even kort aan de telefoon en daarna gebeld met Jochem, Elise en de meiden, even snel de ravioli mit gemüse uit blik opwarmen en dan kan ik zo heerlijk slapen. De bergen hebben een vermoeiend effect op mijn lichaam. Goed rust pakken dus en dan weer op naar meer!