Dag 12

Murnau am Staffelsee - Fischbachau (75 km)

Na de dag goed te zijn begonnen met een ontbijt met yoghurt, cruesli en verse aardbeien, was de lokroep van de stralende zon buiten me te machtig. Terwijl ik naar buiten stapte en de Australische herder van de buren me kwam begroeten om even met de bal te spelen was het uitzicht oogverblindend. Blauwe lucht met hier en daar een wolkje boven de machtige bergtoppen die me de komende week alleen nog maar meer zullen gaan verwonderen.

Eenmaal alles gepakt stapte ik weer op de fiets om de reis naar Fischbachau te maken. Al snel bleek dat het sprookje waar ik gister mee eindigde vandaag zijn vervolg kreeg. Heuvel op, heuvel af. Bossen hier, bergen daar. Kracht en pracht van de natuur overal om me heen.

Via kleine dorpjes waan ik me door de landschappen van Beieren. Waar ik door iedereen wordt begroet met “servus”, sinds een paar dagen hoor ik dat vaak en wat blijkbaar een typisch Beierse manier van vriendelijk groeten is. Daar doe ik dus gezellig aan mee.

Waar ik bij Bad Heilbronn weer even mag voelen hoe zwaar mijn benen inmiddels zijn, volgt daarna een euforisch moment in de prachtige stad Bad Tolz. De stad binnen fietsend via het mooie Kürhaus en de omliggende villa wijken, vervolgens de brug over de Isar die de stadscentra verbindt, om daarna aan te komen bij de kleurrijke winkelstraat met...... mensen op het terras. Ik weet niet hoe snel ik m’n fiets aan de kant moet zetten om een halve liter weizen te bestellen en ohhh wat is ie lekker. Eindelijk weer op een terras, in de zon. Ik drink er 2 en stap daarna weer op de fiets. Nog even een nieuwe zonnebril gescoord, want de mijne was reeds kapot gegaan. Voor het eerst sinds de laatste keer. Je begrijpt hem wel. De benen voelen na de biertjes al iets beter aan, of voelen iets minder, het is maar hoe je het bekijkt.

Ik laat het mooie Bad Tolz achter me richting Tegernsee. De weg daarnaartoe via Reichersbeuern en Waakirchen vroeg weer om wat klimwerk. Om na laatstgenoemd dorp weer te kunnen afdalen naar de schitterende Tegernsee. Onderweg bij een supermarkt Rewe een lunch aangeschaft bestaande uit een goede zelf samengestelde salade, een weizen en een colaatje. Met de gedachte aan de Tegernsee wat uren te spenderen. Mijn slaapplek voor die avond kon ik immers pas vanaf 8 uur terecht, maar wat absoluut geen straf was door waar ik was. Een prachtig uitzicht over het meer met daarachter de bergen met geruime tijd een stralende zon. Nog even met maatje Thomas gebeld, die mij die avond mijn slaapplaats had bezorgd. Het meisje waar ik mocht verblijven was immers een reisvriendin van hem, ontmoet in Borneo.

Terwijl een paar uur al bellend, schrijvend en luisterend naar muziek zo voorbij vloog, was het tijd om de laatste 24 kilometer te gaan fietsen. De benen waren weer koud en ik had mij even verkeken op de resterende route. De weg naar de Schliersee via Hausham en later naar Fischbachau was namelijk het meeste bergop van wat ik tot nu toe heb gefietst. Schitterende kilometers door de bergen en langs de Schliersee met ongelofelijk brandende bovenbenen en een ondergaande zon die mooi op de bergen viel, kwam ik uiteindelijk rond half 9 aan bij Mia.

Snel kennismaken, de fiets in de schuur, een warme douche, een sigaretje en een wijntje en daarna een heerlijke maaltijd tom kha kai soep. Nog een paar wijntjes en goede gesprekken over het leven, onze levens en reizen. Tot slot ontzettend moe naar bed. Bijna rustdag 2, nog 2 dagen fietsen en ik ben in Oostenrijk. Met mooie etappes in het vooruitzicht!