Königsbrunn - Murnau am Staffelsee (90 km)
Nadat ik van een heerlijk ontbijt had genoten bij de familie Grün wederom mijn spullen ingepakt en klaar voor de dag. De dag die begon met zon, maar al gauw nadat ik onderweg was kwam het inmiddels vertrouwde wolkendek de zon overschaduwen. Mijn rit begon gelijk na Königsbrunn met de Mandichosee, een klein meertje waar veel mensen deze Hemelvaartsdag en tevens Vaderdag in Duitsland samen kwamen om te wandelen, fietsen of aan de waterkant bier te drinken.
Hierna kwamen 30 kilometer van wat ik al veel gezien heb. Heuvellandschappen en dorpen met als kern grote boerderijen met vee en daaromheen de overige typische Beierse huizen.
Na 35 kilometer kwam ik aan bij de Ammersee. Een ontzettend mooi gelegen meer omringd door naaldbossen en dorpen met gingantische landhuizen en veel recreatie. Met een omtrek van 43 kilometer en voor mij 15 kilometer om aan te fietsen. Ondanks dat ik 2 keer gestopt ben om te schuilen voor de regen was het schitterend en zou ik het een ieder aanraden.
Hierna via de dorpen Reusing en Wielenbach door naar het zuiden. Beide dorpen waren middels een kleine klim te bereiken om daarna dezelfde hoogte weer te mogen afdalen. Eenmaal aangekomen bij Weilheim im Oberbayern na eenzelfde kleine klim begon het snoeihard te regenen en zat er niets anders op dan even te schuilen onder een kapschuur. Dit gaf me gelijk de gelegenheid om de laatste 20 minuten van mijn zo geliefde Feyenoord te kijken, wat wederom uitliep op een teleurstelling.
Gelukkig waren de 20 kilometer die me resteerden zo gigantisch indrukwekkend dat me dit al snel gestolen kon worden. En dat zegt wat. Een nieuw hoogtepunt van mijn reis had zich namelijk aangediend. Terwijl ik natuurlijk wist dat ik de Alpen naderde, was daar plots de eerste besneeuwde bergtop. Kippenvel van top tot teen. Een traan van vreugde en trots en een oerkreet tijdens het fietsen. IK BEN VERDOMME NAAR DE ALPEN GEFIETST! HOPPA. Ja dat deed me wat.
Nu fietste ik er rechtop af. De laatste 20 kilometer waren als een sprookje. De wolkbreuk ten spijt, mijn dag kon niet meer stuk. Via slingerwegen, door naaldbossen en heuvels richting de bergen. Allemachtig mooi. Bijna op een kwart van m’n reis en nu al compleet overprikkeld van alle indrukken voel ik al bijna niet meer dat m’n benen na de eerste 750 kilometer met steeds meer moeite de kilometers beginnen te verwerken.
Door de dorpen Eberfing en Obersöchering fiets ik via de Riegsee naar mijn gastgezin voor vandaag, in het dorp Murnau am Staffelsee. Er wacht mij een hartelijk ontvangst, waarna ik snel een warme douche neem om op te warmen. Pas dan merk ik hoe koud ik het eigenlijk had. Gevalletje adrenaline denk ik. Als ik opgefrist ben en boven kom staat het diner al te wachten. Met een fijn smakend pilsje en goed gezelschap wordt het een fijne avond. Met gesprekken over reizen, verschillen in cultuur, religie en bewustzijn heb ik voor het vervolg van mijn fietsreis weer wat externe kennis opgedaan om over te filosoferen.
Uitgeput zoek ik uiteindelijk mijn bed op. De dag verwerken en rust, het zal me goed doen. Morgen een mooi vooruitzicht met een route onder langs de eerste bergkammen en de Duits - Oostenrijkse grens. Laat maar komen dus!
Comments