Dag 10

Elchingen - Königsbrunn (77 km)

Toen mijn wekker vanochtend afging klokslag 08:00 en ik wakker werd in m’n tent had ik het water koud en moest ik ontzettend nodig de wei achter het fietsenhok bevochtigen. Terwijl ik mijn tent weer in kroop kwam de heer des huizes me uitnodigen voor frühstück en een warme douche. Super fijn natuurlijk. Het echtpaar genoot van hun pensioen en 4 kleinkinderen en meneer mag ook graag fietsen. Hij had afgelopen jaar ook de Alpe Adria radweg gefietst en was nog steeds onder de indruk, een aanrader dus.

In verband met het weer de komende week, niets anders dan regen is voorspeld, heb ik op basis van onder andere deze mening mijn route toch weer aangepast naar hoe ik het oorspronkelijk bedacht had. De Grosglockner zit er helaas niet in voor nu, er is veel sneeuw voorspeld en er valt nog niet met zekerheid te zeggen of de weg toegankelijk zal zijn. Vandaar dat ik ervoor gekozen heb in Oostenrijk dus toch de Alpe Adria te gaan fietsen en me in Slovenië iets meer in de natuur uit te gaan leven.

Dat voor later. Nu maar eens op de fiets richting Königsbrunn, waar ik voor vanavond al een slaapplaats heb bemachtigd via de app Warmshowers. Met dat vooruitzicht is de hele dag door de regen fietsen direct minder sfeerbepalend. Het begin van de route maakt de stemming er ook zeker beter op. Via Leipheim door de bossen en aan de Donau naar Günzburg. In die stad haal ik bij de bakker een paar broodjes en bij een Vodafone vestiging wederom een nieuw snoertje aanschaf voor mijn mobiel, nu een originele van IPhone, hopen dat deze langer meegaat.

Beieren heeft overigens als deelstaat iets andere coronaregels als andere staten. Zo werd me bij de bakker verteld dat ik maar 1 specifiek mondkapje mag dragen die beter is dan alle andere. Voor mij hoeft het allemaal niet meer zo, maar uit respect pas ik me aan aan mijn omgeving. De broodjes smaakten me er in ieder geval net zo goed om.

De weg werd vervolgd naar Burgau en Röfingen vanwaar ik weer een stukje omhoog moest, om vervolgens bij Landenberg wederom de bossen in te duiken en te genieten van mijn fiets en banden die het tot nu toe uitstekend houden op de onverharde zeiknatte gravel wegen. De bossen zijn mooi en uitdagend, kleine klimmetjes wisselen af met afdalingen op snelheid met dus niet al te betrouwbare wegen.

Na Zusmarshausen fiets ik langs een plas met aan de andere kant van mij weiland en bos en ik schrik ineens van de nabijheid van een buizerd. Normaal toch super schuchter, was het beestje nu in volle focus op z’n prooi. Op zo’n korte afstand dat ik de tag om z’n poot kon zien, nam het ineens een pijlsnelle duikvlucht naar zijn beoogde feestmaal. Zonder succes droop dit mooie beestje echter weer af naar de bossen in afwachting voor een volgende poging.

Na Horgau gaf mijn navigatie me een alternatieve route die 10 minuten sneller zou zijn. Dat was ie misschien ook wel, maar waarschijnlijk ook 10 minuten meer afzien. In plaats van om de heuvel heen, nu dwars erover. En eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat ik van dit stuk misschien wel het meest genoten heb. De laatste 15 kilometer waren afzien voor de benen. De wederom onverharde weg, snoeiharde regen en eindeloos lange weg omhoog met ontelbaar veel naaldbomen overal waar ik keek, het heeft iets speciaals en ik wordt er blij van. Weer een dag gestreden en m’n doel bereikt, want na de afdaling uit de bossen was het nog maar een aantal kilometer naar Königsbrunn.

Bij de familie Grün, in Königsbrunn, werd ik hartelijk ontvangen. Lekker kunnen douchen, samen pizza en ijs gegeten, een biertje gedronken en veel gepraat over mijn reis, Corona, de verschillen tussen Duitsland en Nederland en de favoriete karakters uit Harry Potter. Katrin is ook nog eens zo lief om mijn natte en vieze kleren te wassen, dus ik ben helemaal in m’n nopjes. Zin om er morgen weer zo’n dag van te maken. En eigenlijk leef ik ook heel erg toe naar de Alpen, gelukkig kom ik steeds dichterbij.